Groźne kleszcze

Kleszcze atakują zwykle niespodziewanie i zawsze z ukrycia. Są one o tyle niebezpieczne, że mogą przenieść na człowieka liczne bakterie i wirusy. Co ciekawe kleszcze są tak odporne, że są w stanie przeżyć zimę. Oczywiście pod warunkiem, że występują siarczyste mrozy. Kleszcze, które przetrwały śnieżną porę, uaktywniają się wiosną oraz latem.
Najczęściej można je spotkać w lasach liściastych lub mieszanych. Żerują też w parkach, na działkach wczasowych, łąkach, pastwiskach, obrzeżach zbiorników wodnych i bagnach. Co ciekawe, kleszcze mogą żyć nawet sześć lat i to w dodatku beż żerowania. Około piętnaście procent tych pasożytów nosi w sobie wirusa kleszczowego zapalenia mózgu. Okazuje się, że kleszcz wyczuwa swoją ofiarę, już wtedy gdy ta znajduje się dwadzieścia metrów od niego. Nie wbija się w skórę od razu po wtargnięciu na ciało człowieka lub zwierzęcia. Najpierw musi obejść teren i znaleźć odpowiednie miejsce. Wybiera obszar pokryty cienkim i lekko wilgotnym naskórkiem. Dlatego najczęściej wbija się za uchem, pod kolanem lub w pachwinie.
Jak poznać, że zostaliśmy ukąszeni przez kleszcza? Już na wstępie należy zaznaczyć, że nie jest to łatwe. Moment wbicia się pasożyta w skórę jest niewyczuwalny. Dzieje się tak dlatego, że kleszcz wraz z toksyczną dawką trucizny wpuszcza do ciała człowieka substancje znieczulającą. Nie od razu też w miejscu ukąszenia pojawiają się ból i zaczerwienienie. Kleszcz żeruje na człowieku nawet kilka dni. W ciągu tego czasu żywi się jego krwią, przez co nieustannie zwiększa swoje rozmiary.
Przenoszony przez kleszcze wirus zapalenia mózgu oraz krętek boreliozy wnika do ciała człowieka w momencie wkłucia się krwiopijcy. Warto jednak wiedzieć, że obiema zarazkami można zarazić się również poprzez wypicie mleka prosto od krowy czy kozy, które zostały ukąszone przez kleszcza-nosiciela. Wirusy te ulegają zniszczeniu podczas procesu pasteryzacji.

Zobacz więcej>>